Borghild Telnes om “skogens ro”
Kva forhold har du til naturen, spesifikt skogen?
Naturen i nærområdet mitt har alltid vore viktig for meg. I arbeidet mitt som kunstnar og kalligraf, har morgonturar vore ei fin inspirasjonskjelde for dagen vidare. Eg har hatt hund i fleire år og slik kome meg mykje ut i skogen ved der eg har budd. Å gå dei same turane kvar dag året rundt gjev ein spesiell kjennskap til nærområdet mitt. Eg prøvar å sjå etter dei små endringane som skjer dag for dag: Lauva fell av trea, fuglane samlar seg i flokkar for å flyge sydover, snøen viser spor etter dyr osb.
Kor kjem dyremotiva frå? Er det minner, observasjonar, symboliserer dei noko, eller fordi dei er søte? Uttrykker dyr noko som menneske ikkje gjer?
Dyra i motiva mine er del av det å bu tett på skogen slik eg har gjort sidan eg busette meg i Seljord. Eg funderer ofte over kva for ulike soner menneska og dyra bevegar seg i: Ein skogeigar t.d. ser på seg sjølv som herre i sin eigen skog og tek seg til rette deretter ved tømmerhogst, vegbygging, hyttebygging, jakt o.l. Men kven «eig» eigentleg skogane? Dyr, insekt, fuglar og plantar er heilt avhengig av skogen der dei høyrer til. Korleis legg vi til rette for det og begrepet skogeigar kan også gå i dyras favør: Dei som brukar skogen mest, som dyra gjer, burde vel også vera skogeigarar? Dyra formidlar ein nærleik til naturen og ei påminning om at alle, både menneske, dyr og plantar, er små brikker i den store heilskapen og gjensidig avhengige av kvarandre. (Til orientering har eg sjølv vore skogeigar og hogge ut skogen og ødelagt landskapet med store hogstmaskiner; noko eg ikke er spesielt stolt av i dag…)
Korleis er arbeidsprosessen din? spesielt mtp. teknikkane som er vist i utstillinga.
Eg brukar ofte fleire teknikkar i arbeida mine. Det kan vera ulike trykketeknikkar som linotrykk, tregravyr og monoprint som eg trykker på tynt papir for så å klippe ut og sy motiva på med tynn tråd. Stinga fungerer som ein slags utheving av motivet; eg gjer det viktigare ved å sy ein sirkel rundt det. På denne måten brukar eg om att trykka mine på mange ulike måtar og i ulike arbeid. Eg bind så arbeidet saman ved å teikne/måle detaljar og skrive tekst dersom det skal med.
Utstillinga heiter Skogens ro. Kva legg du sjølv i dette uttrykket?
Det første eg tenkte på når eg høyrde tittelen på utstillinga var «Jeg gikk en tur på stien og hørte skogens ro…» I neste strofe kjem gauken inn og difor har eg tatt med eit bilete av gauken i treet. Skogens ro får meg til å tenkja på eit liv langt vekk frå kjas og mas der ein finn det lågmælte og langsame i samspel med det kraftfulle og storslåtte. Mennesket er berre ein liten del av eit stort heile.
Korleis opplever du kunsten din endrar seg når den blir vist i ein konteiner – i kontrast til skogen utanfor?
Eg syns det er spennande korleis ulike utstillingslokale tilfører noko til kunsten. I dette høvet syns eg det er artig å stille ut i eit så utradisjonelt lokale som er tenkt til andre funksjoner enn kunst. Eit så lite rom gjer at ein kjem spesielt tett på kunsten og kan fordjupa seg i dei verka som er på veggane på ein annan måte enn i eit tradisjonelt galleri.
Finst det eit enkelt bilete eller motiv i utstillinga du har spesielt sansen for?
Ingrid sitt bilete av frosken/froskane i dammen likar eg spesielt godt. Motivet med tjønnroseblada som festar stilkane sine langt ned i den ukjende og grumsete dammen som vi ikke veit kva er, skaper ei mystisk stemning. Frosken hoppar suverent rundt i og over vatnet og skaper stor bevegelse i biletet. Eg tenkjer at dei fort kan hoppe ut av formatet. Biletet er leikent og mystisk på same tid. Eg likar også spesielt godt plasseringa av biletet lågt nede mot golvet.
Kva rolle meiner du kunst kan spele i forholdet vårt til naturen?
Kunst gjev oss ofte ein annan måte å sjå på. Gjennom å fokusere på ein detalj, å setja saman element på ulike og overraskande måtar eller å dramatisere små og alminnelege hendingar og skapningar, kan t.d. måten vi ser naturen rundt oss på bli endra.
Kva håpar du at publikum legg merke til når dei ser bileta dine?
Motiva mine er ofte laga i ein naivistisk-realistisk stil: Alle forstår kva dei ser, men eg håpar likevel at publikum ser litt vidare enn dette. Motiva mine og titlane på arbeida høyrer alltid saman og det kan vera noko å fundere på her. Eg håpar at arbeida mine kan «lesast» i forskjellige lag.
Kva syns du om å stille ut i kunstkontaineren?
Kunstkontaineren er eit fint utstillingslokale som gjer det mogeleg å arrangere ei utstilling utan å ha så mange arbeid. Eg syns det var ekstra hyggeleg å få stille ut saman med Ingrid då eg visste at motivkretsen vår går godt saman. Eg syns også tittelen på utstillinga gir mykje til opplevinga både før ein har sett utstillinga og ved besøk i lokalet. Plasseringa i skogkanten på Snippen gjev ei fin ramme rundt kunstopplevinga.
Kva håpar du folk tek med seg vidare etter å ha besøkt Skogens ro?
Eg håpar dei som ser utstillinga tek med seg omtanke for skogen og alt som lever der. Eit vers frå Einar Skjæråsen sitt dikt «Du ska’ sitte trø i graset» kan vera noko å tenkje på etter besøk i utstillinga:
Du ska’ itte røre reiret
reiret er ei lita seng.
Over tynne båt brer erla
ut sin vare, varme veng.
Pipet i den minste strupe
ska bli kvitring over eng.
Ingrid Holmboe Høibo om “skogens ro”
Frå september til oktober 2025 står kunstkontaineren på Sætrevegen 225 og viser Borghild Telnes og Ingrid Holmboe Høibo sin grafikk i utstillinga “Skogens ro”. Under kan du lese eit intervju med sistnemnde kunstnar om hennar prosess og utstillinga.
Kva forhold har du til naturen, spesifikt skogen?
Eg er veldig glad i naturen og skogen, den kjennes heilt naudsynt. Eg oppsøker den ofte, både den som ligg nært, skogen, elva og fuglebrettet, og den som er lengre ifrå som fjellet og meir urørt natur.
Kor kjem dyremotiva frå? Uttrykker dyr noko som menneske ikkje gjer?
Eg trur nok snarare dyr er like oss, at utrykka eg prøver å få fram er slike ein kan kjenne att som menneskje. Det eg syns dyra får til er å uttrykke slike kjensler me alle har, berre enda tydlegare, gjennom heile kroppen. Til dømes krummar heile den mjuke ekkornkroppen seg rundt nøtta i ekornbilete min eigen vesle liten, rørsla og utrykket kjem fram heilt uti halen, den passar på noko den har kjært. Reven varmar seg sjølv, gjer sin eigen pels stor og luftig, og legg snuten sin ned i den. Hjå froskane er den svømmande og frie rørsla kraftfull og open, dei nyt livet slik ein berre kan gjer i eit gøymt lite tjern på åsen.
Korleis er arbeidsprosessen din? spesielt mtp. teknikkane som er vist i utstillinga.
Eg tenker alltid at eg skal skisse og planlegge trykket, det er jo ein prosess med mange steg som kan gå feil. Eg kjem ned i verkstaden med ein ide, eit indre bilde av eit utrykk eg ønskjer å få til, kanskje noko eg har sett, eller kjent på. Når eg fyrst sett meg ned, gløymer eg planen og skjærer i veg i tre- eller linoplata, stoppar ikkje før eg får køyrt fyrste trykk gjennom valsa. Eg bruker den fargen som er tilgjengeleg, ein rest frå tidlegare td. Det er fyrst når eg har fått fram uttrykket, klart å komme nær og fange det eg var etter i bilde, at eg får ro på meg til å vurdere, finjustere, legge ein plan for farge og detaljar.
Utstillinga heiter Skogens ro. Kva legg du sjølv i dette uttrykket?
Det er ein veldig fin tittel, ei oppmoding om å varsamt ta del i skogen og det som er, utan mål om å endre den, slik me ofte gjer. Livet elles går fort, det er hastig og verdiar som effektivitet, utvikling, vekst blir verdsett. I skogen, særleg den som er urørt av mennesket, er tempoet annleis, tre blir fleire hundre år, fjell er nærmast bestandige. I skogen får eg i større grad kjensle av at tida går i ring. I staden for at noko har ei byrjing og ein slutt, tek nytt liv over og spirer når eit treet dør. Tittelen gir meg den kjensla, at i skogen går tida i sirkel og er eit rom som er der og minner om ei slik ro.
Korleis opplever du kunsten din endrar seg når den blir vist i ein konteiner – i kontrast til skogen utanfor?
Eg syns konteineren gir ei fin ramme utstillinga. Tøffe råe vegger som nettopp minner oss om industri og menneske sin måte å føre liva sin på. Det er ein kontrast det som kjem fram i bilene - og til skogen utanfor.
Finst det eit arbeid i utstillinga du likar spesielt godt?
Eg likar veldig godt Borghild sine bilde “mellom fuglar og dyr” der ho let trestammane som komposisjon repeterast, sjølv om dei er ulikt treslag. Bever og rev kjem inn frå ein kant og går ut i den andre. Bilda er tilsynelatande like, men med variasjonar. Ho fabulerer visuelt om livet rundt trea og kombinere ulike teknikkar, teikning, måling og trykk og syr inn element av ulikt material. Det heile blir til friske myldrebilde ein kan vere lenge i.
Kva rolle meiner du kunst kan spele i forholdet vårt til naturen?
Akkurat mine bilde tenker eg kanskje kan vekke gjenkjenning og resonans, minne om dyra og skogen som me er glade i og desse kjenslene i oss sjølv. Anna kunst kan spele andre roller, avhengig av kor den vil hen og den som ser. Det er kunst som måler tydlegare og med breiare pensel, og som slik formidlar bodskap og meiningar klarare.
Kva syns du om å stille ut i kunstkontaineren?
Eg syns det er kult. Det er eit kjempesmart konsept som eg gler meg til å følgje vidare.
Kva håpar du folk tek med seg vidare etter å ha besøkt Skogens ro?
Når dei ser arbeida mine, håpar eg dei smiler og kjenner seg att. Og at når dei gjeng derifrå, går ut med ei slik ro og varme kjensler frå skogen.